Het verhaal van Tommy
December blog
Mijn oudste zoon gaat verhuizen naar een ander land. Ik merk dat ik het geen gemakkelijk proces vind, want hij gaat niet alleen verhuizen en samenwonen, maar in mijn beleving wordt er tevens een periode afgesloten. En al mijmerend besef ik dat we ook andere rollen zullen gaan innemen. Het voelt alsof de moederrol ophoud. Ik vertel mezelf dat het onzin is want hij is al lang en breed volwassen!
Wat mij raakte bij onze laatste ontmoeting, is de knuffelbeer Tommy die hij meeneemt. ” Er is geen plek meer voor Tommy in de koffer en ik dacht dat hij mogelijk bij jullie op zolder mocht zijn” zegt hij bij binnenkomst. ” “Natuurlijk, dat is geen probleem”, antwoorde ik, en zette Tommy op de rand van de rugleuning van de stoel.
Maar dan …
Ieder keer als ik langs loop dan voel ik het. Een gevoel van weemoed, afscheid en verdriet. Op een dag besluit ik te gaan schrijven, want de trigger blijft mij raken als ik langs Tommy loop.
Er was een tijd dat ik alleen met de twee kinderen woonde, best een pittige periode. Tommy leid mij weer terug naar deze herinnering. Als een film komen er weer stukjes voorbij. Dan komt mijn zoon als kind in gedachten. En ik zie hoe hij voor mij zorgde als ik het moeilijk had. Dan kwam hij met twee handen vol rozenblaadjes aan die geplukt had. We deden ze dan in een schaal met een beetje water en een kaarsje erbij. Er ging een bepaalde troost van dit gebaar uit. Zonder woorden, zonder verwachting kwam hij met zijn handjes vol met rozenblaadjes aan. Hij was aan het zorgen voor mij, ik had verdriet en hij bracht troost.
Al mijmerend kan ik nu pas voelen wat er toen gebeurde. Ik zie en voel het gebaar van onvoorwaardelijke liefde. Liefde op een andere laag, voorbij het moeder en zoon zijn. Die liefde, warm en vol, kon ik nu pas met deze mijmering en herinnering ontvangen. Wat voel ik me rijk en dankbaar!
Wat er ook gebeurd, hoe ver weg je ook woont, dit gevoel, deze onvoorwaardelijke liefde blijft! Ik kan mijn hart voelen gloeien van deze waardevolle ontdekking. Dat gaat niet alleen over mijn oudste zoon, maar ook over mijn andere kinderen. Als ik het een kleur mocht geven dan is het de kleur roze. De kleur van de rozenblaadjes die overigens heerlijk geurde.
Een prachtige en liefdevolle herinnering, en dat dankzij Tommy!